با پیشرفت تکنولوژی، روشهای مختلفی برای جوشکاری به وجود آمده است که هر کدام مزایا و کاربردهای خاص خود را دارند. جوشکاری آرگون و co2 از محبوبترین روشهای جوشکاری در صنعت هستند که نقش اساسی در تولید، تعمیر و ساخت سازههای فلزی دارند، اما هر کدام کاربرد خاص و مزایا و معایبی دارند. این دو روش جوشکاری از گرمای شدید تولید شده توسط جریان الکتریکی برای ذوب فلز و تشکیل یک اتصال جامد استفاده میکنند. درحالیکه هر دو روش جوشکاری مؤثری هستند که در مجموعهای از صنایع مورداستفاده قرار میگیرند، اما تفاوتهای مشخصی دارند.
مهمترین تفاوت جوشکاری آرگون و CO2 در گاز محافظ مورداستفاده این دو روش است. آرگون یک گاز کاملاً بیاثر است و جوش تمیزتر با پاشش کمتر را فراهم میکند، درحالیکه CO2 یک گاز نیمه بیاثر است که نفوذ عمیقتری را ارائه میدهد و قوس کمتری را ایجاد میکند و پاشش بیشتری دارد که آن را برای مواد فولادی ضخیمتر مناسبتر میسازد و برای جوشهای ظریف یا فلزات واکنشپذیر مانند آلومینیوم مناسب نیست و در این موارد آرگون گزینه مناسبتری است.
آرگون اغلب برای جوشکاری آلومینیوم، فولاد ضدزنگ و سایر فلزات غیرآهنی ترجیح داده میشود، درحالیکه CO2 به دلیل هزینه کمتر معمولاً برای جوشکاری فولاد کربنی استفاده میشود.
در این مقاله، به بررسی دقیق تفاوت جوش آرگون و co2 میپردازیم و شما را با مزایا، معایب و کاربردهای هر روش آشنا میکنیم.
در جوشکاری آرگون با استفاده از گاز آرگون اتصال یا تعمیر قطعات فلزی انجام میشود. گاز آرگون یک گاز بیاثر است که در حین جوشکاری استفاده میشود. گازهای بیاثر با اکسیژن یا سایر گازهای واکنشپذیر واکنش نمیدهند که از بروز واکنشهای شیمیایی ناخواسته در حین جوشکاری جلوگیری میکند.
برای آشنایی با تفاوت جوشکاری آرگون و CO2 بهتر است با جوشکاری آرگون آشنا شوید. جوش آرگون نوعی جوش است که برای اتصال قطعات فلزی در دماهای بالا استفاده میشود. این فرایند گاز آرگون را از طریق تورچ و لوله جوش به ناحیه جوش میرساند. جوش آرگون که بهعنوان جوشکاری قوس الکتریکی یا جوشکاری TIG (گاز بیاثر تنگستن) نیز شناخته میشود، برای اتصال کارهای ظریف و مهم که کیفیت بالا و تمیزی در حین جوشکاری اهمیت دارد، انتخاب مناسبی است. در این روش برای اتصال از الکترود تنگستن استفاده میشود و الکترود ذوب نمیشود و برای عملیات اتصال با ذوب کردن قطعه توسط حرارت انجام میشود. همچنین این روش به طور گستردهای برای جوشکاری فلزاتی مانند آلومینیوم، تیتانیوم و فولاد ضدزنگ استفاده میشود.
لوازم جوشکاری آرگون شامل دستگاه جوش آرگون، منبع تغذیه، رگولاتورها، سیلندر گاز محافظ، تورچ آرگون یا مشعل (و لوازم تورچ آرگون)، کابل اتصال، سیم جوش، الکترود تنگستن، سرامیک آرگون، انبر جوش و انبر اتصال نیاز است. البته دقت کنید ماسک جوشکاری و عینک جوشکاری از تجهیزات اصلی هر نوع جوشکاری به شمار میروند.
اگر نمیدانید تورچ جوشکاری چیست مقاله مربوط به آن را مطالعه کنید.
بعد از آشنایی با مزایا و معایب جوشکاری آرگون تفاوت جوش آرگون و CO2 را بهتر درک میکنید.
CO2 کمهزینهترین گاز راکتیو و تنها گازی است که میتوان بدون افزودن گاز بیاثر از آن استفاده کرد. این برای جوشکاری مواد ضخیم ایدهآل است؛ زیرا نفوذ مفصل گسترده و عمیق را فراهم میکند.
برای آشنایی با تفاوت جوشکاری آرگون و CO2 بهتر است با جوشکاری CO2 آشنا شوید. جوشکاری CO2 که با نامهای جوشکاری قوس فلزی گاز (GMAW) یا جوشکاری MIG (گاز بیاثر فلز) نیز شناخته میشود، یک فرایند جوشکاری است که از یک الکترود سیم جامد پیوسته و گاز محافظ co2 برای محافظت از جوش در برابر آلودگی استفاده میکند. در این زمینه، CO2 به دیاکسیدکربن اشاره دارد که میتواند بهعنوان یک گاز محافظ در این فرایند جوشکاری استفاده شود. همچنین میتوان گاز آرگون و co2 را با هم ترکیب کنیم.
جوشکاری MIG یک میله فلزی را به همراه فلز پایه ذوب میکند تا جوشکار بتواند یک اتصال فلزی جامد ایجاد کند. میله فلزی از طریق تورچ co2 تغذیه میشود؛ مانند نحوه ذوب یک چسب با تفنگ چسب. جوش CO2 به دلیل سرعت و کارایی آن معمولاً در صنایع مختلف از جمله خودروسازی، ساختوساز و تولید استفاده میشود.
لوازم مصرفی جوشکاری به رو شامل: دستگاه جوش رکتی، دستگاه ترانسفورماتور، انواع تورچ CO2 مشعل یا co2 و دستگاه جوش اینورتری نیاز است.
انتخاب ماسک جوشکاری مناسب از بین انواع ماسک جوشکاری نیاز به دانش کافی دارد همچنین انتخاب بهترین دستگاه جوشکاری برای جوشکاری آرگون و CO2 هم اهمیت زیادی دارد.
بعد از آشنایی با مزایا و معایب جوشکاری CO2 تفاوت جوش آرگون و CO2 را بهتر درک میکنید.
تفاوت جوشکاری آرگون و CO2 به عوامل مختلفی مانند نوع گاز محافظ، کیفیت جوش، هزینه، و کاربرد بستگی دارد. در ادامه به بررسی جزئیات تفاوتهای این دو روش میپردازیم:
در جوشکاری آرگون از آرگون خالص بهعنوان گاز محافظ استفاده میشود که از اکسیدشدن و واکنش فلز با هوا جلوگیری میکند.
در جوشکاری CO2 از دیاکسیدکربن استفاده میشود. یا ترکیب آن با آرگون استفاده میشود. CO2co2 گازی فعال است که میتواند واکنشهای شیمیایی در سطح جوش ایجاد کند.
در جوش آرگون ضخامت حداکثر ۵ میلیمتر است.
در جوش co2 ضخامت ۴۰ حداکثر میلیمتر است.
آرگون یک قوس پایدارتر با پاشش کمتر ایجاد میکند.
CO2 میتواند قوس خشنتر و پایدارتر با پاشش بیشتر ایجاد کند.
CO2 عموماً نفوذ عمیقتری نسبت به آرگون ایجاد میکند و آن را برای مواد ضخیمتر مناسب میکند.
در روش آرگون به دلیل استفاده از گاز بیاثر، جوش بسیار تمیز، دقیق و بدون پاشش ایجاد میکند. این روش برای فلزات حساس و پروژههای ظریف مناسب است.
در روش CO2 ممکن است مقداری پاشش و اکسیداسیون روی سطح جوش ایجاد کند. این روش برای فلزات ضخیمتر و پروژههای صنعتی به کار میرود.
هزینه گاز آرگون و تجهیزات این روش بالاتر است؛ بنابراین برای پروژههای حساس و دقیق استفاده میشود.
هزینه گاز CO2 کمتر است و تجهیزات سادهتر و مقرونبهصرفهتری دارد.
آرگون برای کارهای هنری و فلزات ظریف مانند آلومینیوم، تیتانیوم و استیل ضدزنگ مناسب است.
CO2 برای فلزات ضخیمتر مانند فولاد و پروژههای تولید انبوه ایدئال است.
در روش آرگون سرعت جوشکاری کمتر است؛ اما کیفیت بالایی ارائه میدهد.
در روش CO2 به دلیل شارژشدن خودکار سیم جوش فلزی توسط تورچ سرعت جوشکاری بیشتر است و برای پروژههای با حجم بالا مناسب است.
روش آرگون تجهیزات پیچیدهتر و نیازمند مهارت بالاتری است.
روش CO2 تجهیزات سادهتر است و به آموزش کمتری نیاز دارد.
آرگون اغلب برای جوشکاری آلومینیوم، فولاد ضدزنگ و سایر فلزات واکنشپذیر به دلیل ماهیت بیاثر آن ترجیح داده میشود، درحالیکه CO2 در درجه اول برای فولاد کربن استفاده میشود.
CO2 به طور معمول ارزانتر از آرگون است، و آن را به یک گزینه مقرونبهصرفه برای کاربردهای خاص تبدیل میکند.
نتیجه گیری
انتخاب بین جوشکاری آرگون و CO2 بستگی به نوع پروژه، بودجه و اهداف کاری شما دارد. اگر کیفیت جوش و دقت بالا برای شما اولویت دارد، جوشکاری آرگون بهترین انتخاب است. اما اگر به دنبال کاهش هزینهها و افزایش سرعت کار هستید، جوشکاری CO2 گزینهای مناسب خواهد بود.
تفاوت جوشکاری آرگون و CO2 در نوع گاز محافظ، کیفیت جوش، هزینه و کاربرد آنها است. هر کدام از این روشها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب مناسب بستگی به نیازهای پروژه و شرایط کاری دارد. با شناخت دقیق این تفاوتها، میتوانید بهترین روش را برای پروژههای خود انتخاب کنید و بهرهوری را افزایش دهید.